"Pamiętaj, człowiecze, że prochem jesteś i w proch się obrócisz". Pamiętaj, człowiecze, że jesteś powołany do innych rzeczy, niż te dobra ziemskie i materialne, które mogą cię odwieść od tego, co istotne. Pamiętaj, człowiecze, o twym podstawowym powołaniu: pochodzisz od Boga i powracasz do Boga z perspektywą zmartwychwstania, które jest drogą wytyczoną przez Chrystusa. "Kto nie nosi swego krzyża, a idzie za mną, ten nie może być moim uczniem" (Łk 14,27).
Wielki Post jest czasem prawdy. Zaiste, wezwany przez Kościół do modlitwy, pokuty i postu, do wewnętrznego i zewnętrznego ogołocenia z siebie, chrześcijanin staje przed Bogiem i uznaje się za tego, kim jest, odkrywa siebie na nowo. Po zakończeniu homilii wielkopostnej wszyscy zebrani w kaplicy udali się na spotkanie z kapłanem, aby porozmawiać o rodzinnych zwyczajach związanych z Wielkim Postem. Każdy mógł się podzielić swoimi wspomnieniami, zwyczajami jakie zapamiętał z domu rodzinnego. Rozmowa ta pozwoliła wielu osobom powspominać stare, dawne czasy.
